Taman Indonesia is een kleinschalige dierentuin in het plaatsje Kallenkote. De dierentuin word nog grotendeels gerund door de oorspronkelijke familie die het park dertig jaar geleden is begonnen. Volgens de website voorafgaand zou ik de sfeer van Indonesië moeten aan ervaren. De website laat voorafgaand geen informatie vrij over de toegankelijkheid voor mensen die prikkelgevoelig zijn. Wel word vermeld dat het hele park rolstoeltoegankelijk zou zijn. Dit laatste gaat echter dan alleen op voor de hoofdpaden. De speeltuin voor de kinderen bevat geen speelelementen die rolstoeltoegankelijk zijn en het zicht op bepaalde verblijven zou in zekere zin discutabel zijn. Ook heeft iemand wel dan een begeleider nodig, om de deuren van volières te openen, want dit zijn geen automatische deuren.
Je begint de route in een soort kas met planten. Hier lopen en vliegen verschillende vogels door heen. De route gaat vervolgens naar buiten waar verschillende dieren, met name veel verschillende vogels, in verblijven zitten. Buiten de kas waar vogels verblijven, zijn er twee volières waar je doorheen kunt lopen. Dit kan echter tot onverwachte ontmoetingen leiden met dieren en kun je mogelijk van schrikken. Het is ook niet tot nauwelijks mogelijk om dan de dieren vanaf een afstand aan de buitenkant van het verblijf te bekijken. Het is opvallend dat er niet tot nauwelijks verrijking in de verblijven zijn, waardoor dieren soms niet tot nauwelijks zichtbaar zijn voor het publiek. De niet-vogelachtige dieren lijken zich te vervelen, verstoppen zich in de verblijven en zijn niet-actief. Het is dan ook wel een spel om de dieren uiteindelijk te kunnen spotten in het verblijf. De verblijven zijn tamelijk klein. De verblijven zijn echter in mijn optiek niet heel diervriendelijk. Zo mogen ganzen verblijven in een stuk waarvan ik in eerste instantie dacht dat het bedoeld was als een stuk achter de schermen, maar dan niet goed afgewerkt doordat hier allemaal machines en halve decorelementen staan, tot ik een bordje erbij zag staan van de dieren en dacht; “O, dit was de bedoeling om mij dit zo te laten zien?”
De paden in het gehele dierenpark zijn smal, op sommige stukken niet veel breder dan 1 tot 1,5 meter. In het park zelf zijn eigenlijk geen bankje of stoelen te vinden langs de paden. Dit bevind zich wel op een centraal terras. Met de zomervakantie nog in het noorden van het land, komen op verschillende momenten mensen in mijn persoonlijke ruimte. Op de binnen locaties is er een luid geluid hoorbaar van muziek dat telkens afgespeeld word in een loop, maar galmt het ook nog sterk, wat een onprettige akoestiek geeft. Er zijn op twee plekken een audiovisuele presentatie, die ook in een loop doorlopend word afgespeeld. Ter plaatse heb ik nagevraagd of de locatie bekend is met de Autipas of Hidden disabilities Sunflower. Dit is niet het geval en er zijn ook geen voorzieningen in.
Verder heeft de locatie een Indonesisch eethuis, waarvan die kruidige geuren al voor binnenkomst binnen komen. Al met al zijn er dan ook nog best veel prikkels voor zo’n kleinschalig park. Waar je nog eventueel wat rust kan vinden is verderop achteraan het park bij de speeltuin, maar hier is geen mogelijkheid beschut te staan tegen weersomstandigheden. Persoonlijk vind ik de entree van € 12,50 (volwassenen) niet in verhouding staan tot de kwaliteit van het park. Ik liep zelf het park door in minder dan twee uur. Maar mocht je het park wel gaan bezoeken, dan is het wel een idee om dit te combineren met het Vlinderparadijs in Havelte of de musea De Proefkolonie en Miramar in Frederiksoord en Vledder.
