Het mediamuseum van instituut Beeld en Geluid in Hilversum had verzocht om het testpanel langs te laten komen. Daarbij was de vraag al: we weten dat we een prikkelrijk museum zijn, maar hoe zouden we het prettiger kunnen maken voor mensen met autisme of gevoeligheden voor prikkels? De review die hieruit voorkomt is dan ook de nulmeting naar aanleiding van deze vraag. Het museum is gevestigd op het mediapark in Hilversum, eigenlijk de hoofdstad van beeld en geluid, dus niet gek gekozen. Het museum laat zien hoe media werkt, laat verschillende kostuums zien en laat zie hoe bijvoorbeeld het maken van het nieuws werkt. Dit word gedaan door een veelvoud van bewegende beelden, schermen, projectoren en touchscreens. Eigenlijk vind je niet tot nauwelijks fysieke borden in dit museum die “ouderwets” gedrukt zijn op papier of karton.
Als je het museum binnen komt, dan kom je in een gigantische hal, waar gelukkig iemand staat die de kaarten scant. Die vertelt vervolgens waar ik wezen moet en wat er te doen is, maar eerlijk gezegd ben ik dat al kwijt voor ik verder ben, ik had onthouden dat ik naar de tweede etage moest. Goed. Daar maar heen gegaan. Daar word aangeboden om een mediaprofiel te maken, zodat je filmpjes en dergelijke mee naar huis kan nemen. En als ik dat niet wil? Dan kun je nog 90% van het bezoek doen op een geanonimiseerd account op de installaties. Dat is in elk geval fijn. Ik loop verder naar de vierde etage, waar ik in een enorm grote hal kom met allemaal schermen en een indringend geluid. Ik merk gelijk aan mezelf. Dit vind ik niet fijn! De beelden bewegen ook nog eens snel en het is overal. Ik weet niet waar ik mijn focus moet leggen. In het kader van het testpanelbezoek probeer ik zo lang mogelijk de inzet van hulpmiddelen uit te stellen. Maar het gaat echt niet. In het midden van de centrale ruimte loopt een grote lichtbalk met daarin snelle lichten die afwisselen met beelden. Ik zet toch maar een pet op, om in elk geval me af te schermen van het licht wat van boven komt. Ik probeer verschillende installaties, maar het geluid staat héél erg hard.
Zelfs het geluid wat uit koptelefoons komt houd ik op 30 tot 40 centimeter van mijn oren om het aangenaam te houden. En zelfs dan krijg je nog van allerlei andere bronnen het geluid of gefilts binnen. Bijna alle projectoren en videoschermen draaien continu in een loop. Alleen de touchscreens die draaien om basis van een start knop. Ik houd het nog geen half uur vol om over te gaan tot de Active Noice Cancelling koptelefoon. En eigenlijk had ik dat eerder moeten doen, want ik merk voor mij de typische kenmerken van overprikkeling op. Het is gewoon té veel. De huidige opzet van het mediamuseum is een garantie tot overprikkeling. Ik hoop dan ook met deze nulmeting dat het museum manieren gaat vinden om het wel toegankelijk te maken voor mensen met autisme. Wellicht toch een prikkelarme openstelling realiseren op verzoek?
Het museum heeft veel prikkels. Maar met de autipas is de mogelijkheid om naar een ruimte te gaan zonder prikkels. Waar door hrt voor mijn kids goed te doen is.
Hallo Maaike,
Dank voor je waardevolle aanvulling. Het is jammer dat de museumdirectie zelf aangeeft geen faciliteiten te bieden met de autipas, terwijl de praktijk dan anders uitwijst.