Het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen heeft een binnen- en buitenmuseum. Tijdens mijn bezoek is alleen het museum binnen geopend, waarop mijn oordeel dan ook is. Er is in het museum een vaste tentoonstelling en een wisseltentoonstelling. De wisseltentoonstelling gaat op dit moment over de verhalen van Schokland, een voormalig eiland in de Zuiderzee. Echter zou je hiervoor ook het museum Schokland kunnen bezoeken. De nadruk van de tentoonstelling in het Zuiderzeemuseum ligt op de mensen, de Schokkers zelf, terwijl in museum Schokland het meer gaat over de geografische plek en zijn de gebouwen te bezoeken. Het Zuiderzeemuseum kom je binnen via een entreehal, waar zich de kassa, museumwinkel en café bevind. Daarna ga je door een hal met een glazen plafond en kun je vanuit hier naar de tijdelijke tentoonstelling of de tentoonstelling zee vol verhalen, wat in feite de vaste tentoonstelling is. Hier zijn ook schepen te zien, maar ook verschillende objecten die passend zijn bij de inwoners van en rond de voormalige Zuiderzee; dit werd het IJsselmeer toen de afsluitdijk in 1932 gedicht werd.
Ik had van tevoren contact gehad met de locatie, om navraag te doen naar de prikkels in licht en geluid. Dit is toch wat onderschat. Zo is de entreehal met de kassa eigenlijk erg luidt omdat het een soort klankkast is en geluiden erg weerkaatsen, net als de hal met het glazen dak. In de tijdelijke tentoonstelling is er geluid van een gedenkplek, maar ook van een audiovisuele presentatie over Schokland en ook nog het geluid van zeegeblaas. De ventilatie van de ruimte geeft ook een continue ruis. De audiovisuele presentaties die ik zag, lopen op een tijdsinterval die eens in de zoveel tijd op pauze gaat. Toch hoor je dan op verschillende momenten verschilende audiogeluiden door elkaar, wat ook maakte dat ik gehoorbescherming ben gebruiken. In de schepenhal zijn lichteffecten rondom de audiovisuele presentatie die op een zeil van een boot word geprojecteerd.
Tussendoor zijn er ook audio-effecten. Deze ruimte is wat frisser, wat ik persoonlijk niet zo erg vind. In de ander zalen over de verhalen vol verhalen zijn er ook diverse audio(visuele) presentaties die in een loop, al dan niet met pauzes, werken. Ook worden hier en daar windgeluiden door de ruimte afgespeeld. Het is ook goed te beseffen dat op diverse delen van het museum gebruik word gemaakt van houten vloeren, wat ook geluidsprikkels met zich mee brengt. Ik was zelf direct bij opening gekomen, omdat dit het advies was qua rustige momenten. Dat was in die zin ook zo, maar zou het, met alle mogelijke prikkels en op sommige delen ook smallere paden, ook niet fijn hebben gevonden als het drukker is.
De locatie zou bekend zijn met de Autipas en Hidden Disabilities Sunflower, maar biedt op dit moment hier geen faciliteiten in.
