Het Marinemuseum in Den Helder is een zustermuseum van het Militair Museum dat ik eerder bezocht. In mijn voorbereiding op het bezoek had ik contact opgenomen met het museum en kreeg ik ook antwoord welke prikkels ik zoal kon verwachten. Er was al wel een duidelijk advies: de onderzeeboot Tonijn is weliswaar een pronkstuk, maar vermijd deze als je gevoelig bent voor geluiden, smalle ruimten etc. Om die reden ben ik dan ook niet binnen geweest, mede gebaseerd op een andere locatie in het museum die al onderschat werd door een medewerker. Het Marinemuseum in Den Helder is een groot museum wat bestaat uit meerdere locaties. Om deze reden krijg je bij de entree een geel polsbandje die je dan kan tonen binnen de verschillende locaties. Ik begin mijn bezoek bij het gebouw Geschutmakerij waar ze in een deel van het pand een nieuwe tentoonstelling aan het bouwen zijn. Daar krijg ik een introductievoorstelling die bestaat uit licht, geluid en beweegbare effecten. Voor de voorstelling aan word er een lamp rond gedraaid als een soort vuurtoren. Het geluid staat al erg hard. Dus ik bekijk het op verre afstand buiten de afgekaderde zaal. Ik doorloop daarna de zaal waar het gaat over verschillende grondstoffen die nodig zijn in de scheepswerf en onderhoud, denk aan touw, metaalbewerking bewapening. Hier doorloop je een ruimte waar standaard geluiden te horen zijn. Daarnaast kun je een telefoon pakken en een audiofragment laten starten. Hier staat het geluid stevig van aan. Ik houd de telefoon daarom op circa 20 cm van mijn oor. Hier vind je ook nog een simulator van een schip om te richten en schieten. Het geluid is stevig. Daarnaast is er in dit pand nog de schatten van de marine te vinden met een soort gaming hal. Hier hangen grote schermen met bewegende beelden. Hier komt ook audio van af.
Ik loop door naar het tweede gebouw, de scheepsbrug. Hier was ik al voor gewaarschuwd: de radarbol zou veel geluid bevatten. Het het is toch een beetje een understatement geweest. het is een metalen iets, dus het personeel dat er praat, galmt behoorlijk door. De medewerker wil eigenlijk heel veel vertellen, maar uit het eerste deel heb ik daar eigenlijk niet zoveel behoefte meer aan. Ik word aangeboden een film te gaan kijken. Nou, liever niet. Ik had immers al doorgekregen dat de radarbol waarschijnlijk te veel te zijn. Via een smalle trap ga ik naar boven. Eigenlijk was het gedeelte in de brug voor mij al veel, hier heb je het idee dat er continu met personeel onderling gecommuniceerd word, wat geluidsprikkels geeft van verschillende kanten. Op de kajuit heb je de indruk dat je vaart, wat ook prikkelend is samen met de verschillende geluiden die afspelen. Volgens de route ga je dan naar buiten om via een wenteltrap in het laatste deel te komen. In deze radar word wind geblazen, zijn er flitsende lampen en harde geluiden. Nee, ik wil hier weg. En wel direct. Dit voelt niet fijn in mijn lichaam. Nu moet ik er toch echt maar aan geloven: laat ik mijn Active Noice Cancelling koptelefoon op zetten met muziek aan.
Ik loop rustig door naar het ramtorenschip Scharpioen. Er werd gezegd in de voorbereidende mail dat het benedendeks rustig is. In het schip is tijdens de vakanties ook een restaurant, maar dat is nu gesloten. Daar word ik ook blootgesteld aan verschillende geluiden die in een loop worden afgepeeld. Met name in het kombuis, waar er tevens een geurprikkel is toegevoegd met een aroma van eten, waar ik met name kaneel uit haal. Tijdens mijn bezoek zijn er ook twee andere mensen aanwezig die druk aan het praten zijn. Ik merk op hoe erg er geluiden weerkaatsen, ook beneden deks. Het is dus eigenlijk van belang om haast alleen in het het schip te zijn, als je gevoelig bent voor geluiden.
Daarna doe ik een bezoek aan Mijnenveger Abraham Crijnssen, waar je een blik krijgt in het verblijf en wat leert over de verschillende mijnen, Hier is een continue bromtoon hoor- en voelbaar. Alleen helemaal voorin het schip is het stiller. Eigenlijk de enige ruimte die ik binnen heb gevonden van alle locaties dat ik acceptabel vond qua prikkelarmheid. Hier heb ik dan ook even gezeten.
Tenslotte ga ik naar het hoofdgebouw waar je meer leert over de geschiedenis van de marine. Hier zijn ook tal van modellen te zien en wat ik zelf als bijzonder ervaar: de Enigma codeermachine. Voor wie het niet kent zou ik sowieso de film The Imitation Game adviseren. Maar dit is een codeermachine die met name de Duitse troepen gebruikte om bevelen te geven en eigenlijk onkraakbaar was voor langere tijd als je de instellingen niet kende. Anyway, ik heb best veel musea bezocht in het teken van de tweede wereldoorlog, maar deze nog niet gezien. Toch zijn in dit pand ook de nodige prikkels van audio(visuele presentaties). Op de begane grond van het gebouw torentje zijn ook houten vloeren, die ook weer prikkels met zich mee geven.
Een laatste locatie zou dus nog de onderzeeboot Tonijn te bezoeken zijn. Deze heb ik dus overgeslagen op advies van de medewerker. Daarbij nam ik ook mee dat de locatie de brug al onderschat was, als de tonijn al word ingeschat als erg prikkelrijk, vind ik dit waarschijnlijk heel erg prikkelrijk.
Binnen het museum zijn er overdekt dus heel erg weinig prikkelarme plekken te vinden. Dus zul je het moeten hebben van de buiten terrein of als je met de auto komt, je eigen auto. Maar je hebt wel enorm veel prikkels in het museum. Het is sowieso een groot museum, je bent gauw drie tot vier uur bezig met je bezoek. En dat is best een lange tijdsspanne als je ook nog eens prikkelgevoelig bent. Zoals bij de losse gebouwen uitgelegd, heb je veel prikkels van geluiden, bewegende beelden, lichteffecten, temperatuurovergangen van warm naar koud (ook binnen de locaties zelf), geuren die verspreid worden, soms smalle stukken waar je door gaat en nabijheid van mensen. Al met al een beste bult van prikkels. Het is daarbij des ter jammer dat dat de locatie niet bekend is met de (nood)hulpmiddelen. Want ik merk aan mijzelf dat ik na dit bezoek eigenlijk niet meer normaal functioneer in mijn hoofd. Als je al het museum wil bezoeken, en je komt uit de regio, adviseer ik het om in delen te bezoeken en niet in een keer alles. Daarnaast zou ik uit voorzorg al adviseren een koptelefoon en petje te dragen. Maar eigenlijk is dit museum op dit moment, net als haar zuster museum, niet autismevriendelijk te noemen.
Het museum is niet bekend met de Autipas of Hidden Disabilities Sunflower.
