Museum De Pont in Tilburg is gevestigd in een oude fabriek waar wol werd verwerkt. Het museum bied kunst een podium in de vorm van schilderijen, beeldhouwende kunst of audiovisuele kunsten. Het is een groot museum, waarbij je gauw 2 uur rond wandelt. Het museum biedt met name wisselende tentoonstellingen, waardoor de review van vandaag, op aan ander moment anders kan uitpakken.
Wat vast staat, is het gebouw van het museum. Het museum is zo gezegd in een oude fabriek gevestigd en wat al deze plekken met elkaar gemeen hebben, is dat het uit veel steen en beton bestaat. En dit is eigenlijk een garantie voor geluidsweerkaatsing en galm. Dit merkte ik direct bij binnenkomst al op, dus de Active Noice Cancelling koptelefoon was snel gepakt en heb ik ook gebruikt om in elk geval de galm te nuanceren. Er zijn verschillende punten waar muziek word afgespeeld, dit gebeurd doorlopend. Daarnaast zijn er verschillende audiovisuele presentaties, waar het mij opvalt dat deze vooral in nisjes geplaatst zijn én akoestieke maatregelen zijn genomen. Waardoor als je erom heen loopt, niet word blootgesteld aan het geluid. Binnen in zo’n nisje, vind ik het geluid wel erg luidt. Hoewel het grootste deel van het museum ruim is opgezet, zijn sommige gangen wat smaller waardoor mensen in je persoonlijke ruimte kunnen komen.
Echt een ontprikkelende plek binnen het museum, dat is er eigenlijk niet of nauwelijks, daar er telkens wel mensen in je omgeving zijn. Daarnaast speelt de galm in ruimten mee. Er zijn een soort wolopslag plaatsen met een stalen deur ervoor. Ik heb wel gedacht; laat daar nou een prima ontprikkelplek zijn als je er opgesloten zit. Maar ja… Hoe kom er er dan weer uit?
Het museum is niet bekend met de autipas of Hidden Disabilities Sunflower.
