Het Kessels Museum in Tilburg omschrijft zichzelf als hét muziekmuseum van Tilburg. Het is een klein museum wat twee etages omvat, maar het doorlopen zonder geluid te produceren duurt circa 45 minuten. Het museum laat de collectie zien van de instrumentmaker Mathieu Kessels. Hij maakte koperinstrumenten, houtinstrumenten, snaarinstrumenten, slaginstrumenten en diversen gericht op fanfares. Daarnaast schreef hij diverse muziekstukken. In het museum word een rondleiding gegeven waar je aan deel kan nemen, maar je kan ook een rondleiding op papier mee krijgen. Nadat de kaartjes gekocht zijn op de begane grond, ga je naar de eerste etage.
Hier staan de verschillende instrumenten tentoongesteld en kun je via touch screens films bekijken of kun je met knoppen horen hoe een muziekinstrument geluid maakt. Ook is er op deze etage een restauratie werkplaats waar instrumenten worden gerestaureerd. Op de tweede etage is vooral een speelzolder. Hier staan tal van instrumenten waar je allemaal aan mag zitten en mag bespelen. Op woensdagmiddag word voor kinderen hier les in gegeven. De andere dagen mogen bezoekers zelfstandig de instrumenten bespelen.
Het museum had een e-mail gestuurd dat ze graag een bezoekje willen ontvangen omdat ze een zeer prikkelarm museum zouden zijn. Daarin verschil ik wel van mening. Allereerst is het natuurlijk een muziekmuseum, dus daarin zeer prikkelarm zijn, zou een beste uitdaging zijn. Er zijn namelijk best wat prikkels aanwezig in het museum. Dit begint op de eerste etage al, waar ik op een houten vloer de nodige geluidsprikkels merk. Daarnaast zijn er in het restauratie werkplaats diverse mensen aan het werk en aan het overleggen, wat de nodige geluidsprikkels met zich mee brengt. Het klinkt er hol, waardoor dit ook effect heeft op de museumzaal zelf. Er word muziek afgespeeld op de achtergrond, ik hoor twee soorten muziek door elkaar. Er zijn een aantal touch screens in de zaal op de eerste etage, waarop je een film kan laten starten. Het geluid is op een acceptabel niveau en kan deze zelf starten. Het geluid van knoppen met instrumenten vind ik wat luid staan. Ik doe toch maar op maat gemaakte gehoorbescherming in. Bovenop de vitrines staan tal van instrumenten die vanaf beide zijden zijn verlicht met spotjes. Hierdoor komt er veel lichtprikkels binnen, die ook niet vermijdbaar zijn als je ook nog de collectie wil bekijken. Heel erg vervelend. De looppaden zijn tamelijk smal, als het druk zou zijn in het museum, heb je dus het risico dat mensen in je persoonlijke ruimte komen.
Op de tweede etage staan verschillende instrumenten die je kan bespelen. Ik ben nu alleen op deze “speelzolder”, waardoor ik het wel fijn vind. Echter ik kan mij goed indenken als er van alle kanten muziekinstrumenten bespeeld worden, ik het niet zo fijn zou vinden. Met andere woorden, het museum is in dat opzicht niet zeer prikkelarm te noemen, het bevat audio-, audiovisuele- en lichtprikkels. Deze worden versterkt door de betonnen constructie die het hol laat klinken alsmede de spotverlichting op de te bekijken collectie.
Het museum is niet bekend met de autipas of Hidden Disabilities Sunflower.
