Klundert: Nationaal Vlasserij- en Suikermuseum

De sapmuseum staat in het suikermuseum en deze maakt continu een borrelend geluid.

Bij deze locatie heb je het risico dat andere mensen dichtbij komen of in je persoonlijke zone komen. Op deze locatie zijn er op verschillende punten geluidsprikkels aanwezig, al dan niet binnen dezelfde ruimte. Op deze locatie zijn er meerdere geluidsbronnen, welke door elkaar lopen en/of er is sprake van weerkaatsen van geluiden. Bij deze locatie word er gebruik gemaakt van audiovisuele schermen die snelle of flitsende beelden kunnen bevatten.

Het Nationaal Vlasserij-Suikermuseum zijn eigenlijk twee musea voor de prijs van één. Ik breng hier een bezoek vanuit het Uit met Autisme Testpanel. Vroeger waren dit twee op zichzelf staande musea in de regio. Waarbij beide producten ook in de regio werden verwerkt. In het het huidige museum zie je ook dat het echt twee losse delen zijn die elk hun eigen route hebben. Bij het vlasserijmuseum word de oorsprong van het vlas vertelt en hoe dit verwerkt werd tot verschillende producten, zoals bijvoorbeeld textiel.

Een maquette van de sapwinning, welke start via een knop, dan gaan lampen aan en komen de lopende banden en machines in beweging.
Maquette van de sapwinning uit suikerbieten.

Het suikermuseum laat ook de de productie van suiker, dus hoe suiker geproduceerd word, de stappen die hier bij horen en is er een maquette gemaakt die het hele productieproces laat zien. De twee musea zitten in 1 boerderij, waardoor je in de praktijk beide musea bezoekt in een tijdsbestek van circa 1 tot 1,5 uur. Bij de entree word je een audiotour aangeboden welke je via of je telefoon, of een speciaal kastje kunt volgen. Maar op navraag of ik wat zou missen, is dit niet het geval. Ik kies er dan ook voor om het museum te bezoeken zonder audiotour. In het hele musea hangen verschillende kleine schermen die op een bewegingssensor geactiveerd worden. Ik merk dat ik hier ook wel van schrik.

Een glazen vitrinekast met daarin tientallen verschillende soorten verpakkingen van suiker vanuit het verleden en het heden.
In de vitrine word in de verschillende originele verpakkingen het product suiker laten zien.

In het suikermuseum hoor ik ook continu water borrelen als gevolg van een installatie. Echter is het mogelijk om dit uit te schakelen als je dit zou willen, als je dit aangeeft bij de medewerkers. Veelal is de verlichting goed uitgelijnd. In de vitrines is op een slimme manier het verlicht, waardoor je niet te maken het met spotjes die in je gezicht schijnen. Heel fijn. Waarom het museum toch oranje scoort heeft te maken met de vele audiovisuele presentaties die spontaan beginnen te spelen op basis van beweging en hier is geen controle op. Soms zijn er aan beide kanten van het gangpad zo’n scherm, dus komt het gelijktijdig binnen. Het belangrijkste advies dat dit museum dan ook is krijgt is om deze schermen op verzoek te activeren, in plaats van op sensor. Het zit hem hier namelijk absoluut niet in de bejegening van het personeel. Dat is gewoon goed te noemen. Tenslotte wat mij positief opvalt is de vriendelijke horecaprijzen. Voor een flesje frisdrank is de prijs € 2,-. Dat is simpelweg erg netjes te noemen.

Er staan verschillende apparaten en schijven die het hout van het vlas af slaan.
De zwingelkooi om uiteindelijk het hout van het vlas te verwijderen.
Er worden hier verschillende vlechten en stenen laten zien van vlas nadat het hout eruit is geslagen.
Hoe het vlas eruit komt te zien nadat het hout eruit is geslagen. Je houd dan een zacht materiaal over.
In de vitrine zijn verschillende eindproducten van vlas te zien, hier hangt een overhemd in en een T-shirt. Ook is touw te zien en hout.
In de vitrine zie je verschillende eindproducten van vlas.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.