Het Victory museum is gevestigd in Grootegast en heeft het vooral over de tijdsperiode 1940-1945. Het museum is onderdeel van het museumplein in Grootegast, waar ook het Legiomuseum en Drukkerij museum onderdeel van uitmaken. Het museum zit in twee grote hallen waar talloze militaire voertuigen in staan uit de tweede wereldoorlog. Het museum laat voertuigen zien, poppen, uniformen uit zowel Nederland als Amerika en diverse aanvullende items. Toen ik hier binnen kwam, had ik gelijk al geen overzicht. Er staat heel veel. Ik denk eerlijk gezegd dat de ruimte gewoonweg te klein is ten aanzien van het materiaal wat het museum heeft.
Het gevolg is dat diverse voertuigen heel dicht op elkaar staan. Er staan hekken om heen, waardoor je soms niet van dichtbij kunt kijken. Op de hekken zijn borden gemonteerd met welk voertuig wat is is, maar verdere informatie ontbreekt, wat ik jammer vind. Er staan voertuigen uit de Redball express, de informatie hier ontbreekt, maar gelukkig kende ik dat dan al van het Oorlogsmuseum in Medemblik. Maar het is in mijn ogen wel een gemis.
Een van de pronkstukken hier is een spotvliegtuig die in de hal staat. Dan over de prikkels, want die zijn in dit museum flink. Allereerst zijn alle audio(visuele) dingen continu in een loop aan het afspelen. De bouwkundige stijl laat de wensen over als het gaat om de akoestiek, waardoor het continu te horen is, waar je ook bent in het museum. Maar doordat ook nog eens alle geluiden in een loop staan, hoor je een radio effect, je hoort feestvierende mensen uit de bevrijding scene, je hoort de videofilm, zo af en toe hoor je de gevechtsgeluiden van kogels en schieten voorbij komen en de schuilkelder simulator met een open deur hoor je ook nog eens. En dan eens in de zoveel minuten gaat er ook nog een luchtsirene af. Het is gewoonweg heel erg veel wat dan tegelijkertijd voorkomt. Het is dan ook jammer dat het geen geluid op verzoek is. Of dat je de videofilm op verzoek kan starten en daarna pas geluiden hebt. Het museum maakt het op deze manier erg veel prikkels af, waarvan ik me afvraag of het wel nodig is. Dit komt dan ook mede door het stuk dat de hal en ruimte zo vol staat, dat je niet tot nauwelijks ruimte hebt om de ogen rust te geven: het is door deze combinatie een overprikkelende ervaring. Eigenlijk raad ik dit museum af voor mensen met autisme.
