Vandaag besloot ik te reizen naar Apeldoorn om Paleis Het Loo te bezoeken. Het is voor mij heel lang geleden dat ik hier al eens ben geweest, zeker 20 jaar, dus kon me ook niet meer het een en ander voor de geest halen. Het was in elk geval een stuk drukker dan ik had verwacht van tevoren, en hoewel er vorig jaar eens contact is geweest, stonden er de komende periode in de agenda geen prikkelarme openstellingen gepland. Ik besloot dus heen te gaan en ter plaatse te informeren naar de mogelijkheden. Waarbij ik in de hal waar de kassa binnen kwam en ik verwezen werd naar de medewerkers in het paleis zelf. Deze hal was overigens niet fijn qua akoestiek, omdat het erg galmde en veel mensen waren. Ik moest hier wel een parkeerkaart betalen, dus stond onvermijdelijk enige tijd hier te wachten, want het apparaat buiten was defect. Met de museum jaarkaart kon ik doorlopen, al was mij steeds de vraag; wanneer moet ik hem dan laten scannen, want je kunt een groot deel van het terrein zonder museum jaarkaart te laten scannen. Dat gaf onduidelijkheid. Na dit gebouw kom je langs de stallen, waar de nodige koetsen en auto’s tentoongesteld staan van de Koninklijke familie.
Ik ben hier persoonlijk als een speer door heen gegaan, omdat ook hier het én druk was, én de akoestiek veel galm gaf, wat ik ook niet prettig vond. Daarna liep ik via een lange laan naar Paleis Het Loo. Voor mensen die slecht te been zijn, is ook wel een shuttle service tegen betaling beschikbaar. Daar moet ik toch voor mijn idee zoeken hoe ik binnen kom. Er staat wel een bordje, maar die valt dan wat in het niet met alle andere dingen die ik zie en voor mij nieuw zijn. Ik loop mee met de menigte en kom dan hier de kaartcontrole tegen, waar ik dan ook de vraag stel waar ik terecht kan mocht het mij te veel worden. Hij verwijst mij door naar een andere meneer, die mij dan ook vertelt dat ze regelmatig wel prikkelarme openstellingen hebben voor of na openingstijd. Maar dat het vandaag eigenlijk wel een hele drukke dag is. Dus uiteindelijk gaf hij aan dat je eventueel in nisjes een stap op zij kunt doen om uit de drukte te zijn, maar dat er geen ruimten vrij zijn binnen de routes van het paleis of om een rustige plek op te zoeken in de tuin. Maar dat ik ook in een uiterst geval naar het BHV hok mag lopen die toegankelijk is zonder tussenkomst van medewerkers. Ik ga het proberen, het is namelijk voor mij best een stuk rijden. Overigens moet ik melden dat ook deze entreehal tot in het paleis ook niet prettig is, door de mate van galm. Verder krijg ik een visitekaartje mee met een een telefoonnummer erop; als ik dan hulp nodig ben, kan ik bellen.
Ik word richting het paleis aangesproken of ik mijn rugtas ook wil opbergen, waarop ik ook vraag of het een verplichting of optie is. Als ik mijn tas voor op de buik draag mag die mee. Fijn! Want daar zitten o.a. mijn gehoorbescherming, pet en stimmateriaal in. Ik kom aan in de entreehal van het paleis, waar ik vervolgens routes kan kiezen via de Oost- of Westvleugel die elk een ander thema heeft. De informatie hierover krijg je via een app die je moet downloaden. Heb je geen telefoon, dan kun je een device huren. Heb je geen koptelefoon voor de audiotour, ook die word te huur aangeboden. Wil je graag de tour op papier ontvangen, dan kun je een boekje kopen. Ik snap dan niet zo goed waarom dit niet van tevoren word aangegeven via bijvoorbeeld de website. Dus dat gaf eigenlijk een stel verrassingen ter plaatse. Ik verwacht namelijk dat zoiets bij het museumbezoek inclusief is.
Goed, ik besluit een app te downloaden en te gaan lezen. Wel heb ik in de tussentijd mijn active noice cancelling koptelefoon op, want er zijn vele mensen en er zijn veel geluiden. Al is het wel heel fijn dat de vloeren -veelal van hout- bedekt zijn met een kleed of vloerbedekking, zodat dit al minder geluid afgeeft. Echter de eerder aangegeven nisjes, zie ik niet echt. Het is echt heel erg druk en word ook regelmatig bij het rustig kijken aangestoten door andere bezoekers. Tevens in de informatie via de app word wel algemene informatie over de ruimte gedeeld. Maar wat ik dan mis, zijn de dingen waar ik dan op inzoom qua details. Dat kun je dan weer niet vinden in de app. Elke route duurt ongeveer 30 minuten om door heen te lopen, waar ik dan ook beide routes bekijk, ik vind hier nier echt de eerder aangewezen nisjes. Eigenlijk zou je haast kunnen zeggen dat je van de ene stijlkamer naar de andere stijlkamer loopt, alleen heb je het verhaal van de personen erbij en niet waar je naar kijkt.
In de tentoonstelling Bloom ben ik wel heldhaftig binnen gelopen, maar deze prikkelde enorm door de lichten, vele kleuren, geuren en audiovisuele effecten. Het was simpelweg te veel. Uiteindelijk heb ik nog gebruik gemaakt van het BHV hok, die richting toiletten gaat, dus echt een ontprikkelruimte of stilteruimte kun je het niet noemen door de geluiden in de omgeving.
Een andere suggestie die gedaan was bij de entree is om naar de tuinen te gaan. Ook dit heb ik gedaan, maar door activiteiten in de tuin waar gebruik werd gemaakt van geluidsboxen, maar ook de mate van mensen, maakte dat het echt rust vinden, hier niet ging. Ik heb dan ook mijn bezoek uiteindelijk afgebroken en ben nog wel voordat ik in de auto stapte het park in gelopen, waar het uiteindelijk een stuk rustiger was, zodat ik niet onwijs overprikkeld de weg op hoefde.
Vanwege de drukte in de tuinen, is het niet gelukt om hier foto's van te kunne maken zonder dat kinderen herkenbaar in beeld zouden komen. Stichting Uit met Autisme is zeer terughoudend in het plaatsen van beelden van kinderen op de website.
