Het herinneringskamp Westerbork beslaat eigenlijk twee onderdelen: het bezoekcentrum zelf waar exposities plaatsvinden. Er word het verhaal vertelt over de met name Nederlandse Joden en hoe deze naar Duitse concentratiekampen vervoerd werden, maar ook hoe de Duitsers dit wilden verhullen. Daarnaast is het voormalige kampterrein te bezoeken, wat ik deed op een koude dag waar wr lokaal sneeuwgevallen was. Op het voormalig kampterrein bevinden zich weinig authentieke sporen van het kamp, wat ik in die zin jammer vind. Er zijn wel reconstructies te zien of waar barakken hebben gestaan is de grond opgehoogd. De originele kampkommandant woning is aanwezig en word geconserveerd in een soort kas. Wat dat betreft, als je zoekt naar meer authenciteit, biedt kamp Vught dit meer.
In de expositieruimte word er gebruik gemaakt van geluid en licht. In 1 ruimte was er fel roze licht, die heb ik vermeden omdat het te veel binnen kwam. De andere ruimten hadden wel een prettige lichtinval. In de expositieruimte vind je bijna overal koptelefoons die een verhaal vertellen en op een groot scherm luid geluid. Echter stonden de geluiden bij de koptelefoons eigenlijk op een herhaalstand en vrij luid zonder volumebediening. Het gevolg was dat je in de hele expositieruimte zachtjes tal van geluiden hoort. Dat vond ik wel storend. Nu kon ik wel geluidsbescherming op doen, maar had ik de interessante vertelling van een medebezoeker gemist welke ik ook weer interessant vond. Het bezoek aan het kampterrein na afloop was ook fijn: met name de rust die er dan heerst. De afstand tussen het museum en het kamp is ongeveer 2,4 km. Echter rijdt er elke 20 minuten ongeveer een pendelbus.
