Ik bezocht dit museum op een zondag, aan het begin van de dag. Normaal is het weekend niet ideaal, maar ondanks dat, viel de drukte reuzemee. Ik begon in het hoofdgebouw, waar je door de filmzaal moet om het museum in te komen. De film heb ik zelf overgeslagen. Daarna kwam ik in het eigenlijke museum waar twee acteurs bezig waren met wol en met elkaar aan het praten waren over een onderwerp die in elk geval niet bij de oertijd paste. Daar werd ik ook niet door opgemerkt, wel door een andere gastvrouw. In deze hal staan verschillende scènes opgesteld, met geluidseffecten die in een loop rond gaan maar ook omdat het allemaal in 1 hal is, elkaar overloopt. Dat vond ik zelf minder waardoor ik oordoppen in ben gaan zetten. Ook vond ik hier felle spotjes uit het plafond dat ik spijt ervan had dat ik niet iets van een pet had. Al vraag ik me ook af of het niet mogelijk was geweest om de spotjes dichter op het te verlichten object kon staan, want nu kwam het felle licht uit een hoog plafond, waardoor het ook vaker in mijn zichtlijn zit waar ik het overzicht mee houd. Jammer.
Daarna ben ik naar het oertijdpark geweest wat bij het museum hoort. Hier is het wel rustig, maar mogelijk ook door de buitentemperatuur. Hier bevinden zich wat reconstructies van oude gebouwen uit de ijstijd en oertijd. Dit gaf wel weer even de rust na het hoofdgebouw.
Tenslotte ging ik nog naar het Unesco expo gebouw waar het ging over de hondsrug. Hier word het nodige gedaan met beamers, maar ook met de verschillende stenen hebben ze wel een aardige collectie. Hier stonden ook tv schermen aan, die wel rustig waren met rustige muziek, daar had wat mij betreft best een optie op mogen zitten om het geluid uit te schakelen. Al met al zijn de geluiden luidt naar mijn smaak, dat maakt ook dat ik me kan vinden in de score oké.
Ik was trouwens eerder naar het Hunebedcentrum geweest zo’n 2,5 week geleden. Maar toen ik aankwam was het centrum dicht. Ik had namelijk gekeken naar de openingstijden die op de website stonden van de museumjaarkaart en dit niet gecheckt op de website van het museum zelf. Dus ik stond voor een dichte deur. Onderstaande foto’s zijn van toen, maar vind ik mooier dan hoe het er vandaag uit zag. Toen heb ik al het grootste hunebed van Nederland gezien en op de foto gezet. Vandaar de keuze van onderstaande foto’s.
