Museum landgoed Fraeylemaborg ligt in Slochteren. Het museum omvat eigenlijk drie delen, te weten het landgoed zelf (die nog 1,5 kilometer diep is vanaf de borg gezien), de borg en het koetshuis. Een kaartje kopen gebeurd in het koetshuis en dit word ook aangegeven. Met het kaartje kun je de borg en het koetshuis bezoeken. Het landgoed zelf is vrij toegankelijk. De borg stamt af van de 13e eeuw en is voornamelijk binnen de familie gebleven. Het is de langst bewoonde borg geweest van de provincie Groningen, welke bewoond werd tot 1972. Sinds 1975 is de borg een museum geworden. Het koetshuis is goed toegankelijk wanneer je in een rolstoel zit.
De borg echter niet; deze heeft talloze trappen en je zou hooguit in de grote en kleine zaal kunnen komen. In het koetshuis is een wisselende tentoonstelling te zien. Dit keer ging het over de textielkunst van Annie Vriezen. In de borg zelf kun je op verschillende manieren de borg beleven: via een papieren aanwijzing, via een app met informatie of via een audiotour. Ik deed het met de papieren versie, die niet altijd heel duidelijk was wat de richting was van mijn bezoek of waar ik heen moest. Uiteindelijk loop je dan via zeventien ruimten het museum door, waarbij bij elke ruimte een beschrijving staat. In sommige ruimten kun je daadwerkelijk staan en lopen, terwijl andere ruimten een touwtje voor hangt dat je de kamer niet verder in mag dan een bepaald gebied. Hier zijn ook sensoren die je met een geluid waarschuwen, dat merkte ik bij één die wel heel scherp was afgesteld, ik was nog achter het koord, waarna het apparaat ging piepen. Ik ben niet het landgoed op gegaan in verband met het stormachtige weer.
Toch zijn er wel de nodige prikkels aanwezig in zowel het koetshuis als de borg. Voor de borg geldt allereerst dat het pand vooral heel veel houten vloeren kent, dit geeft al veel geluidsprikkels met zich mee. Nu was ik vrijwel alleen in het pand, maar als het druk is, lijkt met het verre van prettig om hier te verblijven. Daarnaast zijn er in het pand drie audiovisuele presentaties aanwezig die op een bewegingssensor werken en dan langere tijd doorspelen. Op de zolder is dan ook nog een interview te zien dan de laatste bewoonster, die tijdens het interview 92 jaar was.
De twee audiovisuele presentaties in het Koetshuis, die lopen doorlopend door. Wel staan ze op alle punten vrij luidt. Het is dan ook wel jammer dat deze presentaties met een fysieke knop start of de volume dan instelbaar is. Wanneer iemand in gesprek is in de borg, hoor je dat verderop ook nog. Het pand is in dat opzicht echt een soort klankkast waarin alle geluiden doordreunen. In het pand zijn ook de nodige lichtprikkels, met name doordat spotjes niet goed zijn afgesteld of omdat er maar rekening gehouden is met één looproute, terwijl iemand die prikkelgevoelig is, ook afwijkt van die route om de rust te vinden. Binnen het pand zelf zijn verder ook niet echt geschikte ruimten zover ik kan zien die prikkelarm zijn in geval van overprikkeling. Bij mooier weer kun je natuurlijk wel de bossen in van het landgoed.
Op navraag zijn de medewerkers van de locatie niet bekend met de Autipas of Hidden Disabiliteis Sunflower.
