Het Nationaal Orgelmuseum in Elburg stelt enkele tientallen orgels tentoon in een oud monumentaal pand met trappen. Er is geen lift aanwezig. Er zijn verschillende nummers aangebracht die een duiding moeten geven in de route, maar op diverse plekken loop je een route in waarna je weer terug moet lopen. Hierdoor heb je ook meer kans op mensen in je nabijheid. De entree word via geluidsboxen orgelmuziek afgespeeld. Dit was al erg luidt: het is dus een advies om voorafgaand al gehoor beschermende maatregelen te nemen als je gevoelig bent voor geluiden.
In het museum staan verschillende klankkasten, waar op elke kast acht orgels te beluisteren zijn. Deze kun je starten en stoppen met een knop. Helaas is de volume hier niet van in te stellen, want ook deze ervaar ik als vrij luidt. De trappen zijn gemaakt van hout, waardoor hier ook een geluidsprikkel aanwezig is. Ik heb dan ook gebruik gemaakt van de active noice cancelling koptelefoon omdat op bepaalde momenten ik van alle kanten geluiden hoorde waardoor ik niet meer prettig kon lezen.
De lichtprikkels zijn minimaal, door relatief zacht licht. Wel zijn hier en daar spotjes niet fijn afgesteld, met als gevolg dat je lichtprikkels hebt. In een van de zalen word een film afgespeeld. Dit geluid staat vrij hard en is ook niet in te stellen. Een vrijwilliger vertelde dat de film ongeveer 70 minuten duurt. Erg lang, ik zou daar niet mijn spanningsboog bij kunnen houden bij een museumbezoek.
Het museum is niet bekend met de Autipas, maar gezien het aantal audiopunten in combinatie met toch wel de galm in het pand, zou het niet onverstandig zijn. Wil je wat ontprikkelen, dan kun je in de buitenruimte tussen het hoofdmuseum en de concertzaal van het museum op een muurtje kunnen gaan zitten.
