Dreischor: Museum Goemanszorg

Een wagen achter een paardenpop gespannen.

De locatie vind (gedeeltelijk) plaats in de buitenlucht. Op deze locatie word er gewerkt met fel licht. Bescherm jezelf hiervoor als je hiervoor gevoelig bent. Op deze locatie zijn er op verschillende punten geluidsprikkels aanwezig, al dan niet binnen dezelfde ruimte. Op deze locatie zijn er meerdere geluidsbronnen, welke door elkaar lopen en/of er is sprake van weerkaatsen van geluiden. Bij deze locatie heb je het risico dat andere mensen dichtbij komen of in je persoonlijke zone komen.

Museum Goemanszorg is een museum in de Zeeuwse plaats Dreischor. Het museum laat zien hoe ze vroeger in de streek leefden en heeft dit ingericht met verschillende stijlkamers. Daarnaast hebben ze een collectie aan aan landbouw materialen zowel binnen als buiten. Buiten vind je meer de grotere machines, binnen de materialen ten aanzien van de middelen die je met de hand kan bedienen. Daarnaast is er een tentoonstelling over vlas, een product dat al van oudsher hier voor kwam en weer een opmars ondergaat. Niet ver hier vandaan is dan ook het nationaal Vlasserijmuseum, waar ik al veel leerde over dit product.

Tussen de bossen vlas door zie je poppen met vlas bezig te verwerken.

Het museum is grotendeels rolstoeltoegankelijk, ook de boven etage is met een rolstoellift bereikbaar, maar de tussenetages bijvoorbeeld weer niet. Er zijn verschillende prikkels in het museum aanwezig. In het museumcafé word muziek afgespeeld, maar dit is van een aanvaardbaar niveau. Een niet-mechanisch geluid om rekening mee te houden is dat het oude Goemanszorg huis houten vloeren bevat, net als de eerste etage. Hierdoor hoor je telkens wel geluiden en is gehoorbescherming iets om aan te bevelen als je hier gevoelig voor bent. Er zijn twee audiovisuele presentaties. Beneden in het Goemanszorghuis activeert dit luidt met een bewegingssensor. Iets waar ik zelf dan ook van schrok. Boven word een video afgespeeld de tussen de video’s 30 seconden pauze laat aftellen. iets wat niet heel lang is, het staat voor mij dermate hard dat ik het op de hele boven etage hoor.

De boven etage met houten vloeren en diverse gereedschappen voor op het land.

Tevens kun je lichtprikkels verwachten, met name door de grote afstand tussen lichtbron en te verlichten object. Ook word er veel verwerkt met spotjes in een geleiderail. Hier zijn verschillende spotjes onprettig geplaatst, waardoor je tegen het licht inkijkt. Het is dan misschien ook handig om iets van een petje te dragen. Buiten is vooral zonrijk en hier en daar wat schaduw, dus daar kan een pet ook geen overbodige luxe zijn. Tenslotte zijn de paden boven niet heel breed, waardoor je mensen in je persoonlijke ruimte kan komen als het drukker was. Tijdens mij bezoek was het erg rustig, waardoor ik hier geen hinder van heb ervaren.

Een siertuin zoals men dit vroeger aanhield.

Wat mij ook nog opviel, is de kwaliteit van de gebruikte poppen in het museum. Deze zijn vrijwel levensecht, zeker op een afstandje. Zoals ook hierboven bij het verwerken van vlas te zien is.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.