Het Kempenmuseum in Eersel is bezocht in het kader van het Uit met Autisme Testpanel bezoek. Tijdens dit bezoek kreeg ik een persoonlijke rondleiding. Tot 1 april werd de naam Kempenmuseum De acht zaligheden gebruikt. Dat gaf ook verschillende gedachten over wat het museum zou moeten gaan voorstellen. Eersel licht namelijk in Noord-Brabant waar men van oudsher vaker de katholieke stroming van het Christendom volgde. Ik had dus ook van tevoren bedacht dat de acht zaligheden wellicht een religieuze betekenis zou hebben. In de praktijk bleek dit anders te zijn: De Kempen is het gebied waar het museum zit en de zaligheden stammen af van de omliggende dorpen (acht) die in spraak de uitgang -sel kent, van oudsher vertaalt naar het heden zou dit zaligheden betekenen. Echter is dit stukje van de naam afgehaald sinds deze maand. Daardoor was het ook wel min of meer een hele andere verwachting wat ik aantrof qua aanbod in het museum. Het museum laat namelijk meer het boerenleven zien in de tijdslijn tussen ongeveer 1850 tot en met 1950. In 2025 heeft het museum het plan om te verbouwen en daarmee de tijdslijn ook te verbreden.
Het museum bestaat uit een aantal delen, in de oude boerderij vind je een vaste expositie die gaat over de verschillende aspecten van leven in het gebied, denk hierbij aan school of religie. Hier word over vertelt middels audiofragmenten die te activeren is met een knop. Deze staan wel vrij luidt in mijn ervaring. In het middelste deel hiervan is een wisselexpositie, waar vandaag portretten afgebeeld waren van inwoners uit de regio. Daarna vind je delen van het oude leven, zoals de keuken, woonkamer, kelder en slaapkamer. Daarnaast is er een zolder waar het meer over het aspect landbouw gaat, waar verschillende objecten afgebeeld is en videofragmenten te starten staat. Verder is er een schuur waar de museumwinkel is en een ruimte om een workshop sigaren maken mogelijk is. Ook hier is een gedeelte waar verschillende oude landbouw attributen staan of oude ambachten. Het is hier op dit moment wel fris, maar persoonlijk vind ik dat wel prettig. Daarnaast is er een relatief nieuw gebouw, wat ze het smokkelaarskot noemen. Dit is gebaseerd op de streek waar van oudsher al diverse producten werden gesmokkeld, met name met België en heeft vooral een functie bij bezoeken van groepen. Tenslotte is er nog een enorm buiten terrein waar een kruidentuin is, een boomgaard en een moestuin.
Bij dit museum zijn dan ook wel de nodige prikkels. Hoewel het al heel fijn is in de eerste zaal dat geluiden pas starten na het een knop in te drukken, staan ze wel luidt. Helemaal als er meerdere mensen in de ruimte zijn, lopen al deze geluiden door elkaar, die ook op de zolder te horen zijn. Verder zijn in de oude woonhuis audiofragmenten die starten door een sensor, wat misschien wat kan schrikken. Het is denk ik wel slim als je gevoelig bent voor audioprikkels, om gehoorbescherming mee te nemen. Ook zijn er aanwezige lichtprikkels, wat vaak helaas voortkomt uit het systeem van een geleiderail die veel musea toepassen. Daardoor schijnt er vaak een spotje in de kijk- of looplijn, zo ook hier het geval. Ik vind dit zelf minder prettig. Al kan een pet hierin al helpend zijn. Tegelijkertijd heb je ook mogelijkheden in dit museum om te ontprikkelen. Bijvoorbeeld door te lopen door de kruidentuin. Ook kan ik mij indenken dat als er geen groep is, te gaan zitten in het smokkelaarskot, die eigenlijk altijd toegankelijk is. Zo heb je wel altijd wat mogelijkheden. Hoe dit zal zijn in- en na 2025, weet ik op dit moment niet.
Het is ook goed op te merken -voor zover ik dit goed kan beoordelen- dat er wel enkele voorzieningen zijn gedaan voor rolstoelers, zo is het hoofdgebouw in elk geval gelijkvloers en is er een lift aanwezig, alleen in het oude woonhuis zal dit moeilijk worden. Al vraag ik me wel af wanneer je in een elektrische rolstoel zou zitten, of de draaicirkels dan wel ruim genoeg zijn. Wanneer je hier ervaring in hebt: ik nodig je van harte uit om hieronder het in de reacties te plaatsen.
