Storyworld stond al een tijdje op mijn wishlist van te bezoeken musea. Ik stuurde al vorig jaar in juni met oog op de zomervakantie een e-mail naar de locatie om te informeren naar de prikkelgevoeligheid. Daarna nog wel een paar keer, maar helaas doet dit museum niet aan het beantwoorden van e-mails. Dus de voorbereiding die ik dan ook kon treffen was nihil. Ook de website geeft namelijk geen informatie over de aanwezigheid van prikkels. Wel word er vol trots vertelt over de interactieve belevingen. En dat baart mij van tevoren vaak al wat zorgen… Want interactief in combinatie met autisme is in veel gevallen geen goede match. Ik was er op een woensdagochtend direct bij opening, normaliter is dit rustig, maar er waren nu 2 klassen. Dus ik besloot de groepen voorbij te lopen om zo wat meer in rust het museum te kunnen bezoeken. Het fijne is wel dat overal in het museum pijlen staan, er is dus wel sprake van een bepaalde route. Het museum zelf is niet heel groot. Tenminste: zij presenteren zichzelf als “jongste, stoerste en leukste museum van Nederland over strips, animatie en games”. Dat zijn in elk geval onderwerpen die mijzelf aanspreken. Maar daar zit dan ook wel een bepaalde verwachting bij: namelijk de omvang van het museum.
En in de praktijk is het eigenlijk niet veel meer dan één grote zaal op een etage van het Forum met verschillende opstellingen. Het zijn dus ook niet zalen, maar word dan nog wat opgedeeld door op opstelling van schermen waarop projecties te zien waren in combinatie met geluid. Maar hoewel er hier en daar iets word uitgelegd over de gepresenteerde objecten, ontbreekt voor mij daarin de logische samenhang. Maar bovenal ook het stukje historie. De stappen waarin iets word gecreëerd worden grofweg wel vertelt als fases, maar niet wat er allemaal bij komt kijken. En dat vind ik jammer voor een museum dat zich zo gespecialiseerd inzet op deze thema’s.
Tegelijkertijd is er vooral geïnvesteerd in digitale schermen en multimedia. Bijna elke 5 meter is namelijk zo’n installatie met touchscreens, beelden, geluiden etc. Het is misschien wel meer van deze tijd, maar voor mensen die gevoelig zijn voor deze prikkels, zoals bij autisme, komt mede door de opstelling het erg stevig binnen. Juist omdat het niet aparte zalen betreft, is er dus ook geen afwisseling tussen een wat rustigere plek en een wat drukkere plek. Verder staan verschillende installaties continu aan in een soort loop wat dus continu beeld en geluid afspeelt. Dat is al lastig als dit op één punt gebeurd in een zaal, maar in dit geval gaat het om meerdere punten. Ik ervaar dan ook in de ruimte de verschillende geluiden door elkaar waardoor ik mij bijvoorbeeld ook niet meer kan concentreren op de stukjes die je kan lezen op de wanden, wat al lastig is gemaakt door het lichtplan in het museum. Ik ben uiteindelijk in 30 minuten door het museum “gevlucht”, omdat ik zoveel hinder had van de verschillende lichtflitsen (van multimedia beelden bijvoorbeeld), alsmede het geluid.
Bij één installatie werd wel gewaarschuwd voor de lichtflitsen, maar in mijn beleving is het nogal een understatement in verhouding tot de rest. Daarbij was het ook niet bevorderlijk dat er 2 klassen aanwezig waren. Ik moet er ook niet aan denken hoe het zou zijn als je hier in het weekend zou komen. Ik denk dat ik mijzelf daar al helemaal geen plezier van zou doen. Hoe dan ook: het is een overprikkelende museum. Heb je juist veel prikkels nodig, dan kan dat hier dus wél goed. Maar anders, zijn er in de provincie Groningen echt wel prettigere musea om te bezoeken.
Tenslotte: Storyworld zit dus in het gebouw Forum in Groningen. In dit grote gebouw vond ik dit, nu voor het eerst bezoekend, geen logica in zitten ten aanzien van waar je dan moet wezen. Mijn tip is, mocht je hier naar toe willen, de lift te pakken naar de 6e etage. Dit omdat de roltrappen steeds vanaf een andere positie starten en geen pijlen of iets kent qua looproute.
